دوربین دیجیتال کانن ای او اس 650 دی +18-55 III
|
مشخصات کلی - وزن بدنه بدون باتری و کارت حافظه 520 گرم مشخصات حسگر و تصویر حسگر CMOS 18.5 مگاپیکسل- اندازه 14.9 × 22.3 میلیمتر لنز 18-55 میلیمتر- بزرگنمایی اپتیکال 3 برابرزوم اپتیکال در حین فیلمبرداری فیلم ابعاد Full HD - سرعت 30 فریم بر ثانیه عکسبرداری سرعت شاتر از 1/4000 ثانیهتا 30 ثانیه- ایزو اتوماتیک و 100 و 200 و 400 و 800 و 1600 و 3200 و 6400 و 12,800 و (25,600 در حالت توسعه یافته) - تکنولوژی تشخیص چهره - تکنولوژی تشخیص لبخند صفحه نمایش 3 اینچبا رزولوشن 1,040,000 نقطهLive View صفحه نمایش لمسی سایر مشخصات ذخیره بر روی کارت حافظه SD, SDHC, SDXC Memory Card تکنولوژی بی سیم - باتری یون لیتیوم استاندارد
با فاصله ی زمانی حدود یک سال و سه ماه از معرفی دوربین 600D و در سالی که کانن دوربین جدید فول فریم خود یعنی 5D Mark III را معرفی کرد، بالاخره این شرکت مدل سال 2012 دوربین های DSLR سطح مبتدی خود یعنی 650D را به بازار عرضه نمود. دوربینی که در نگاه نخست واقعا متوجه تفاوت آن نسبت به مدل پیشین نمی شویم و حتی به جدول مشخصات فنی آن نیز که نگاه می کنیم به نظر همه چیز بدون تغییر می آید. آیا کانن به انتهای تکنولوژی خود در دوربین های DSLR سطح مبتدی رسیده و دیگر جای خلاقیت وجود ندارد؟ آیا باید همچنان با سنسور تصویر 18 مگاپیکسلی، توانایی فیلم برداری Full HD و همان طراحی روبرو باشیم که از سال 2010 و دوربین 550D وجود داشت؟ این در حالیست که چند هفته قبل نیکون دوربین جدید سطح مبتدی خود با نام D3200 را معرفی کرده که دارای سنسور تصویر 24 مگاپیکسلی است و در کل تغییرات خیلی خوبی را نسبت به مدل پیشین خود داشته. اما شاید همانطور که در نگاه نخست متوجه تفاوت خیلی بارز بین 5D Mark III و 5D Mark II نشدیم و سپس با نگاهی عمیق تر پیشرفت هایی نسبتا چشمگیر را مشاهده کردیم، 650D هم همین وضعیت را نسبت به 600D داشته باشد. پس بهتر است که در ادامه نگاه دقیق تری به این دوربین بیندازیم. با ما همراه باشید.
بسیار خوب، بهتر است از این جا شروع کنیم که ظاهر 650D نسبت به 600D تقریبا مو نمی زند! همان ابعاد، همان وزن و همان شکل. وقتی هر دو دوربین را در کنار یکدیگر قرار می دهیم و از جلو به آن ها می نگریم، کاملا از یکدیگر غیر قابل تشخیص می باشند به جز اینکه در بالای لوگوی EOS 600D سوراخ های میکروفون مونو دیده می شوند ولی در بالای لوگوی EOS 650D همچین چیزی وجود ندارد. از قسمت پشتی نیز این دو دوربین شباهت بسیار زیادی با یکدیگر دارند و فقط مقداری تفاوت در طراحی قاب نمایشگر و کمی تفاوت در طراحی دکمه ها دیده می شود. همچنین در 650D برچسب های کنترل چهار جهته بر روی خود دکمه ها قرار گرفته اند.
بیشترین تغییرات را می توان در نمای از بالا مشاهده کرد به طوری که اکنون در قسمت جلوی کفشک فلاش اکسترنال شاهد میکروفون های استریو هستیم و مود ویدیو هم به عنوان جایگاه سوم سویچ پاور در نظر گرفته شده است. بدین ترتیب در هر مودی که باشید می توانید سریعا به مود فیلم برداری سویچ کنید و سپس با فشردن دکمه ی Record در قسمت بالا و سمت راست نمایشگر ضبط ویدیویی را آغاز نمایید. پیچ تنظیم مودهای عکاسی هم دستخوش تغییراتی شده و اکنون دیگر شاهد آن مود دوست داشتنی A-DEP نیستیم. در عوض به مودهای عکاسی اتوماتیک، دو مود Hand held night scene و Backlit HDR نیز افزوده شده اند. پیش از این، این مودهای عکاسی را در دوربین های غیر DSLR کانن دیده بودیم. اکنون دیگر در کنار دکمه ی ISO دکمه ی DISP وجود ندارد و گویی کانن از گذاشتن آن بر روی 600D پشیمان شده است چرا که پیش از آن هم این دکمه در آن قسمت وجود نداشت.
بنابراین آیا مزیت خرید 650D نسبت به 600D فقط همین ها خواهند بود؟ شاید خرید یک مدل بالاتر به دلیل چند تغییر ظاهری و ارگونومیکی به علاوه ی یک جفت میکروفون استریو خیلی معقول نباشد. اما اگر بیشتر تامل کنیم شاید در پس این تغییرات، به خصوص افزودن میکروفون استریو و مود ویدیو بر روی سویچ پاور چیز بیشتری نهفته باشد. به خصوص در فیلم برداری!
خوب حقیقت این است که تغییرات فراتر از این ها بوده اند. بزرگترین تغییری که در 650D نسبت به مدل های پیشین رخ داده، استفاده از سنسور تصویر Hybrid CMOS است. سنسور تصویری هیبریدی، بدین معنی که در آن پیکسل هایی وجود دارد که به فن آوری فوکوس خودکار Phase Detection اختصاص یافته اند. درست همان فن آوری که پیش از این بر روی دوربین های بدون آینه-با لنز قابل تعویض Nikon 1 J1 و Nikon 1 V1 دیده بودیم. کسانی که پیش از این کاربر دوربین های 500D، 550D و 600D بوده اند و با فیلم برداری آن ها کار کرده اند حتما متوجه این موضوع شده اند که در مود Live view و هنگام فیلم برداری، فوکوس خودکار فوق العاده کندتر صورت می گیرد و احیانا پر اشتباه. این بدین دلیل است که در این هنگام دوربین برای فوکوس خودکار از فن آوری Contrast Detection وابسطه به سنسور تصویر و نه Phase Detection وابسطه به سنسورهای AF استفاده می کند. پیش از این سونی این مشکل را در دوربین های SLT حل کرده بود و با استفاده از یک آینه ی ثابت نیمه شفاف کاری می کرد که نور هم به سنسور تصویر و هم سنسورهای AF برسد. اما در دوربین های DSLR وقتی که آینه برای مود Live view و یا فیلم برداری بالا می رود، دیگر نور به سنسورهای AF که مسئولیت فوکوس خودکار Phase detection را دارند نمی رسد. بنابراین نوبت به فوکوس خودکار Contrast detection می رسد. اما در 650D فن آوری به کار رفته کاری می کند که فوکوس تا حد زیادی توسط فن آوری Phase Detection انجام شود و سپس برای تنظیم دقیق تر از Contrast detection استفاده می شود. بدین ترتیب سرعت و دقت فوکوس خودکار در هنگام فیلم برداری فوق العاده بالا می رود. بنابراین وقتی که دوربین در هنگام فیلم برداری بر روی یک سوژه فوکوس می کند و سوژه مکان و فاصله ی خود را تغییر می دهد، دیگر شاهد تار شدن کامل تصویر و سپس دوباره فوکوس شدن نخواهیم بود، بلکه فن آوری جدید می تواند خیلی سریع فاصله ی جدید را تشخیص دهد و فوکوس را نزدیک کند. سپس با استفاده از Contrast detection عمل Fine tune انجام می گیرد. در ضمن این را هم بگوییم که 650D نخستین دوربین DSLR کانن است که از Subject Tracking بهره می برد تا در صورت حرکت سوژه به طور خودکار فوکوس بر روی آن حفظ شود. همچنین سیستم فوکوس خودکار 9 نقطه ای موجود بر روی این دوربین دقیقا همانی است که بر روی 60D هم استفاده شده بود. به صورتی که هر 9 نقطه از نوع Cross Type هستند و نقطه ی مرکزی نیز دقت بالاتری را اعمال می کند.
پس وقتی چنین فن آوری فوکوس خودکاری بر روی این دوربین به کار رفته، میکروفون های استریو و مود فیلم برداری موجود بر روی سویچ پاور نیز به خوبی توجیه می شوند و نتیجه می گیریم که 650D یکی از بهترین دوربین ها در کلاس خود برای فیلم برداری می باشد. فیلم برداری با همان رزولوشن 1920X1080p Full HD با سرعت 30 فریم بر ثانیه انجام می گیرد و فیلم ها در فرمت های H.264 و Motion JPEG ذخیره می گردند. ورودی میکروفون استریو و خروجی HDMI نیز وجود دارد.
دومین تغییر مهم در این دوربین به کار گیری پردازشگر تصویر DIGIC 5 بوده است. همان پردازشگر جدیدی که بر روی دوربین های سال 2012 این شرکت مثل S100 و G1 X به کار رفته. پیش از این پردازشگر DIGIC 4 بر روی سه نسل یعنی دوربین های 500D، 550D و 600D استفاده شده بود. بهره گیری از این پردازشگر جدید باعث می شود که حساسیت سنسور تا 25,600 افزایش یابد و همچنین یک سری بهبودها در عکس ها نیز اتفاق بیفتد. مثلا دوربین به طور خودکار در عکس های JPEG خطای رنگی و اثر Vignetting بوجود آمده توسط لنز را تا حدی جبران می کند.
یک تغییر بسیار دوست داشتنی دیگر در این دوربین نسبت به مدل های پیشین در به کار گیری سیستم شاتر جدید می باشد که عکاسی پیاپی با سرعت 5 فریم بر ثانیه را مقدور کرده است. چند دوربین قبلی عکاسی پیاپی با سرعت حدود 3.7 فریم بر ثانیه را ارائه می کردند. این دوربین آپشنی به نام Multi Shot Noise Reduction دارد که از طریق منوی High ISO Speed NR قابل انتخاب است. وقتی انتخاب می شود دوربین به طور خودکار چهار عکس پشت سر هم می گیرد و سپس با میانگین گرفتن از آن ها از نویز تا حد زیادی می کاهد. البته این فقط در مود JPEG کار می کند.
تغییر بارز دیگر این دوربین نسبت به مدل پیشین، استفاده از نمایشگر لمسی است. نمایشگر دقیقا همان ابعاد و رزولوشن مدل پیشین را دارد و به همان صورت از نوع چرخنده می باشد. ولی برای نخستین بار بر روی دوربین های DSLR، 650D مجهز به نوع لمسی نمایشگر می باشد تا باز هم این دوربین برای مبتدی ها مناسب تر شود. خوشبختانه این نمایشگر لمسی از نوع Capacitive است و Resistive نیست تا به لمس و نه فشار حساس باشد. در عمل همه چیز را می توانید از طریق نمایشگر لمسی کنترل کنید تا تقریبا هیچ نیازی به کنترل های فیزیکی نداشته باشید. حتی می توانید عمل Touch to Focus را انجام دهید و یا دکمه ی شاتر را بفشارید. شما می توانید با تمام عملکردها، منوها و زیر منوها کار کنید. در ضمن در مدتی که با آن کار کردیم متوجه Bug خاصی نشدیم و به نظر می رسد که برای نخستین تلاش، کانن خیلی خوب کار کرده است. به هر صورت به نظر می رسد برای مبتدیانی که به کار کردن با نمایشگرهای لمسی گوشی های تلفن همراه و تبلت های خود عادت کرده اند، قرار دادن نمایشگر لمسی بر روی DSLR سطح مبتدی فکر بدی نباشد. این را هم بگوییم که فاصله ی بین پنل و شیشه ی جلویی نمایشگر کاهش یافته تا باز هم بر کیفیت این نمایشگر 3 اینچی 1,040,000 پیکسلی افزوده شود.
این دوربین با آخرین سیستم کنترل رادیویی فلاش که با 5D Mark III معرفی شد را دارد. برای استفاده از این سیستم شما دست کم به یک Speedlite 600EX-RT و فرستنده ی ST-E3-RT احتیاج خواهید داشت که روی هم تقریبا به اندازه ی خود دوربین قیمت خواهند داشت. اما همچنان این دوربین با سیستم ارزان قیمت تر وابسطه به IR کانن هم کار می کند. انرژی این دوربین از همان باتری LP-E8 تامین می شود که بر روی 600D هم استفاده شده بود. طبق استانداردهای CIPA شارژدهی آن تا 440 عکس برای این دوربین می باشد که چندان تغییری نسبت به 600D نداشته است. عکس ها نیز بر روی همان کارت های حافظه ی SD/SDHC/SDXC ذخیره می شوند.
همراه با 650D، کانن دو لنز جدید را معرفی کرده که هر دو از موتورهای فوکوس خودکار Linear stepper استفاده می کنند. این لنزها با لوگوی STM (Stepper Motor) مشخص شده اند. این گونه لنزهای با موتور استپر پیش از این معمولا در دوربین های بدون آینه- با لنز قابل تعویض استفاده می شدند و فوکوس سریع تر و بی سر و صدا تری را ارائه می دهند. این لنزها بیشتر مناسب ضبط ویدیویی و البته فوکوس خودکار Contrast Detection می باشند. اما این نخستین باری است که برای DSLR ها طراحی می شوند. هر دوی این لنزها فوکوس دستی Focus by Wire دارند که چیزی متفاوت از Focus Ring Mechanical است. این باعث می شود که حتی وقتی لنز بر روی مود AF قرار دارد بتوانید عمل فوکوس دستی را هم انجام دهید.
یکی از این دو لنز، لنز 18-135 f/3.5-5.6 IS STM می باشد که با سیستم لرزش گیر اپتیکال جدید Dynamic IS همراه شده است. این سیستم لرزش گیر جدید کارایی بهتری دارد و می تواند انواع مختلف لرزش دست را جبران کند. این لنز کمی کوچکتر از 18-135 IS پیشین است و در حالت 18 میلی متر هم قفل زوم دارد تا تحت وزن خود عمل زوم انجام نشود. همچنین کمینه ی فاصله ی فوکوس آن نیز به میزان بسیار خوبی کاهش یافته و به 39 سانتیمتر رسیده است. لنز دوم، لنز 40mm f/2.8 STM Pancake می باشد که مقام کوچکترین لنز کانن را به خود اختصاص می دهد. قطر آن نصف لنز 50mm f/1.8 II می باشد.
در کل همانطور که گفتیم، بر خلاف شباهت های ظاهری 650D به 600D، تغییرات نسبتا زیادی در آن رخ داده است. البته این تغییرات را بیشتر می توانیم مناسب کسانی که قصد دارند با DSLR خود به فیلم برداری بپردازند و همچنین کاربران آماتورتر بدانیم. تصور نمی کنیم که حتی با وجود پردازشگر DIGIC 5 تغییرات زیادی در کیفیت عکس های این دوربین نسبت به مدل پیشین رخ داده باشد. عمده ی پیشرفت ها را می توانیم در به کار گیری سنسور تصویر هیبریدی، نمایشگر لمسی و سیستم جدید شاتر بدانیم. در آخر نیز باید بگوییم اکنون که کانن به فن آوری فوکوس سریع و دقیق با استفاده از سنسور تصویر دست یافته و همچنین لنزهای STM را نیز ابداع کرده است، به نظر می رسد که در آینده ای نه چندان دور شاهد نخستین دوربین بدون آینه-با لنز قابل تعویض نیز از آن باشیم. حتما در آینده منتظر به روز رسانی این نقد و بررسی باشید.
به روز رسانی: در تست هایی که انجام دادیم متوجه پیشرفت چشمگیر کیفیت تصاویر این دوربین نسبت به مدل 600D شدیم. این موضوع را می توان هم از نظر میزان کمتر نویز و هم گستره ی بیشتر دینامیکی مد نظر قرار داد. این در حالیست که 600D واقعا پیشرفت خیلی زیادی از این نظر نسبت به 550D نداشت. 650D حقیقتا تا به این تاریخ بهترین دوربین DSLR سطح مبتدی است که دیده ایم به طوری که از همین دو نظر عملکرد آن از نیکون D3200 هم بهتر می باشد. به احتمال زیاد این افزایش کیفیت تصاویر به دلیل بهره گیری از پردازشگر DIGIC 5 بوده است. سرعت فوکوس خودکار آن نیز چه در مود Live view و هنگام فیلم برداری و چه غیر از آن فوق العاده و مثال زدنی است. سرعت عکاسی پیاپی آن نیز ما را به شگفتی وا داشت چرا که پیش از این چنین سرعت بالایی را از دوربینی در این کلاس سراغ نداشتیم. همچنین صدای شاتر هم در این دوربین تغییر کرده و دیگر شبیه به دیگر دوربین های سطح Rebel نیست. صدایی که 650D تولید می کند یک صدای خفه است، بیشتر شبیه به DSLR های نیکون و DSLR های سطح بالاتر خود کانن.
بسیار خوب، بهتر است از این جا شروع کنیم که ظاهر 650D نسبت به 600D تقریبا مو نمی زند! همان ابعاد، همان وزن و همان شکل. وقتی هر دو دوربین را در کنار یکدیگر قرار می دهیم و از جلو به آن ها می نگریم، کاملا از یکدیگر غیر قابل تشخیص می باشند به جز اینکه در بالای لوگوی EOS 600D سوراخ های میکروفون مونو دیده می شوند ولی در بالای لوگوی EOS 650D همچین چیزی وجود ندارد. از قسمت پشتی نیز این دو دوربین شباهت بسیار زیادی با یکدیگر دارند و فقط مقداری تفاوت در طراحی قاب نمایشگر و کمی تفاوت در طراحی دکمه ها دیده می شود. همچنین در 650D برچسب های کنترل چهار جهته بر روی خود دکمه ها قرار گرفته اند.
بیشترین تغییرات را می توان در نمای از بالا مشاهده کرد به طوری که اکنون در قسمت جلوی کفشک فلاش اکسترنال شاهد میکروفون های استریو هستیم و مود ویدیو هم به عنوان جایگاه سوم سویچ پاور در نظر گرفته شده است. بدین ترتیب در هر مودی که باشید می توانید سریعا به مود فیلم برداری سویچ کنید و سپس با فشردن دکمه ی Record در قسمت بالا و سمت راست نمایشگر ضبط ویدیویی را آغاز نمایید. پیچ تنظیم مودهای عکاسی هم دستخوش تغییراتی شده و اکنون دیگر شاهد آن مود دوست داشتنی A-DEP نیستیم. در عوض به مودهای عکاسی اتوماتیک، دو مود Hand held night scene و Backlit HDR نیز افزوده شده اند. پیش از این، این مودهای عکاسی را در دوربین های غیر DSLR کانن دیده بودیم. اکنون دیگر در کنار دکمه ی ISO دکمه ی DISP وجود ندارد و گویی کانن از گذاشتن آن بر روی 600D پشیمان شده است چرا که پیش از آن هم این دکمه در آن قسمت وجود نداشت.
بنابراین آیا مزیت خرید 650D نسبت به 600D فقط همین ها خواهند بود؟ شاید خرید یک مدل بالاتر به دلیل چند تغییر ظاهری و ارگونومیکی به علاوه ی یک جفت میکروفون استریو خیلی معقول نباشد. اما اگر بیشتر تامل کنیم شاید در پس این تغییرات، به خصوص افزودن میکروفون استریو و مود ویدیو بر روی سویچ پاور چیز بیشتری نهفته باشد. به خصوص در فیلم برداری!
خوب حقیقت این است که تغییرات فراتر از این ها بوده اند. بزرگترین تغییری که در 650D نسبت به مدل های پیشین رخ داده، استفاده از سنسور تصویر Hybrid CMOS است. سنسور تصویری هیبریدی، بدین معنی که در آن پیکسل هایی وجود دارد که به فن آوری فوکوس خودکار Phase Detection اختصاص یافته اند. درست همان فن آوری که پیش از این بر روی دوربین های بدون آینه-با لنز قابل تعویض Nikon 1 J1 و Nikon 1 V1 دیده بودیم. کسانی که پیش از این کاربر دوربین های 500D، 550D و 600D بوده اند و با فیلم برداری آن ها کار کرده اند حتما متوجه این موضوع شده اند که در مود Live view و هنگام فیلم برداری، فوکوس خودکار فوق العاده کندتر صورت می گیرد و احیانا پر اشتباه. این بدین دلیل است که در این هنگام دوربین برای فوکوس خودکار از فن آوری Contrast Detection وابسطه به سنسور تصویر و نه Phase Detection وابسطه به سنسورهای AF استفاده می کند. پیش از این سونی این مشکل را در دوربین های SLT حل کرده بود و با استفاده از یک آینه ی ثابت نیمه شفاف کاری می کرد که نور هم به سنسور تصویر و هم سنسورهای AF برسد. اما در دوربین های DSLR وقتی که آینه برای مود Live view و یا فیلم برداری بالا می رود، دیگر نور به سنسورهای AF که مسئولیت فوکوس خودکار Phase detection را دارند نمی رسد. بنابراین نوبت به فوکوس خودکار Contrast detection می رسد. اما در 650D فن آوری به کار رفته کاری می کند که فوکوس تا حد زیادی توسط فن آوری Phase Detection انجام شود و سپس برای تنظیم دقیق تر از Contrast detection استفاده می شود. بدین ترتیب سرعت و دقت فوکوس خودکار در هنگام فیلم برداری فوق العاده بالا می رود. بنابراین وقتی که دوربین در هنگام فیلم برداری بر روی یک سوژه فوکوس می کند و سوژه مکان و فاصله ی خود را تغییر می دهد، دیگر شاهد تار شدن کامل تصویر و سپس دوباره فوکوس شدن نخواهیم بود، بلکه فن آوری جدید می تواند خیلی سریع فاصله ی جدید را تشخیص دهد و فوکوس را نزدیک کند. سپس با استفاده از Contrast detection عمل Fine tune انجام می گیرد. در ضمن این را هم بگوییم که 650D نخستین دوربین DSLR کانن است که از Subject Tracking بهره می برد تا در صورت حرکت سوژه به طور خودکار فوکوس بر روی آن حفظ شود. همچنین سیستم فوکوس خودکار 9 نقطه ای موجود بر روی این دوربین دقیقا همانی است که بر روی 60D هم استفاده شده بود. به صورتی که هر 9 نقطه از نوع Cross Type هستند و نقطه ی مرکزی نیز دقت بالاتری را اعمال می کند.
پس وقتی چنین فن آوری فوکوس خودکاری بر روی این دوربین به کار رفته، میکروفون های استریو و مود فیلم برداری موجود بر روی سویچ پاور نیز به خوبی توجیه می شوند و نتیجه می گیریم که 650D یکی از بهترین دوربین ها در کلاس خود برای فیلم برداری می باشد. فیلم برداری با همان رزولوشن 1920X1080p Full HD با سرعت 30 فریم بر ثانیه انجام می گیرد و فیلم ها در فرمت های H.264 و Motion JPEG ذخیره می گردند. ورودی میکروفون استریو و خروجی HDMI نیز وجود دارد.
دومین تغییر مهم در این دوربین به کار گیری پردازشگر تصویر DIGIC 5 بوده است. همان پردازشگر جدیدی که بر روی دوربین های سال 2012 این شرکت مثل S100 و G1 X به کار رفته. پیش از این پردازشگر DIGIC 4 بر روی سه نسل یعنی دوربین های 500D، 550D و 600D استفاده شده بود. بهره گیری از این پردازشگر جدید باعث می شود که حساسیت سنسور تا 25,600 افزایش یابد و همچنین یک سری بهبودها در عکس ها نیز اتفاق بیفتد. مثلا دوربین به طور خودکار در عکس های JPEG خطای رنگی و اثر Vignetting بوجود آمده توسط لنز را تا حدی جبران می کند.
یک تغییر بسیار دوست داشتنی دیگر در این دوربین نسبت به مدل های پیشین در به کار گیری سیستم شاتر جدید می باشد که عکاسی پیاپی با سرعت 5 فریم بر ثانیه را مقدور کرده است. چند دوربین قبلی عکاسی پیاپی با سرعت حدود 3.7 فریم بر ثانیه را ارائه می کردند. این دوربین آپشنی به نام Multi Shot Noise Reduction دارد که از طریق منوی High ISO Speed NR قابل انتخاب است. وقتی انتخاب می شود دوربین به طور خودکار چهار عکس پشت سر هم می گیرد و سپس با میانگین گرفتن از آن ها از نویز تا حد زیادی می کاهد. البته این فقط در مود JPEG کار می کند.
تغییر بارز دیگر این دوربین نسبت به مدل پیشین، استفاده از نمایشگر لمسی است. نمایشگر دقیقا همان ابعاد و رزولوشن مدل پیشین را دارد و به همان صورت از نوع چرخنده می باشد. ولی برای نخستین بار بر روی دوربین های DSLR، 650D مجهز به نوع لمسی نمایشگر می باشد تا باز هم این دوربین برای مبتدی ها مناسب تر شود. خوشبختانه این نمایشگر لمسی از نوع Capacitive است و Resistive نیست تا به لمس و نه فشار حساس باشد. در عمل همه چیز را می توانید از طریق نمایشگر لمسی کنترل کنید تا تقریبا هیچ نیازی به کنترل های فیزیکی نداشته باشید. حتی می توانید عمل Touch to Focus را انجام دهید و یا دکمه ی شاتر را بفشارید. شما می توانید با تمام عملکردها، منوها و زیر منوها کار کنید. در ضمن در مدتی که با آن کار کردیم متوجه Bug خاصی نشدیم و به نظر می رسد که برای نخستین تلاش، کانن خیلی خوب کار کرده است. به هر صورت به نظر می رسد برای مبتدیانی که به کار کردن با نمایشگرهای لمسی گوشی های تلفن همراه و تبلت های خود عادت کرده اند، قرار دادن نمایشگر لمسی بر روی DSLR سطح مبتدی فکر بدی نباشد. این را هم بگوییم که فاصله ی بین پنل و شیشه ی جلویی نمایشگر کاهش یافته تا باز هم بر کیفیت این نمایشگر 3 اینچی 1,040,000 پیکسلی افزوده شود.
این دوربین با آخرین سیستم کنترل رادیویی فلاش که با 5D Mark III معرفی شد را دارد. برای استفاده از این سیستم شما دست کم به یک Speedlite 600EX-RT و فرستنده ی ST-E3-RT احتیاج خواهید داشت که روی هم تقریبا به اندازه ی خود دوربین قیمت خواهند داشت. اما همچنان این دوربین با سیستم ارزان قیمت تر وابسطه به IR کانن هم کار می کند. انرژی این دوربین از همان باتری LP-E8 تامین می شود که بر روی 600D هم استفاده شده بود. طبق استانداردهای CIPA شارژدهی آن تا 440 عکس برای این دوربین می باشد که چندان تغییری نسبت به 600D نداشته است. عکس ها نیز بر روی همان کارت های حافظه ی SD/SDHC/SDXC ذخیره می شوند.
همراه با 650D، کانن دو لنز جدید را معرفی کرده که هر دو از موتورهای فوکوس خودکار Linear stepper استفاده می کنند. این لنزها با لوگوی STM (Stepper Motor) مشخص شده اند. این گونه لنزهای با موتور استپر پیش از این معمولا در دوربین های بدون آینه- با لنز قابل تعویض استفاده می شدند و فوکوس سریع تر و بی سر و صدا تری را ارائه می دهند. این لنزها بیشتر مناسب ضبط ویدیویی و البته فوکوس خودکار Contrast Detection می باشند. اما این نخستین باری است که برای DSLR ها طراحی می شوند. هر دوی این لنزها فوکوس دستی Focus by Wire دارند که چیزی متفاوت از Focus Ring Mechanical است. این باعث می شود که حتی وقتی لنز بر روی مود AF قرار دارد بتوانید عمل فوکوس دستی را هم انجام دهید.
یکی از این دو لنز، لنز 18-135 f/3.5-5.6 IS STM می باشد که با سیستم لرزش گیر اپتیکال جدید Dynamic IS همراه شده است. این سیستم لرزش گیر جدید کارایی بهتری دارد و می تواند انواع مختلف لرزش دست را جبران کند. این لنز کمی کوچکتر از 18-135 IS پیشین است و در حالت 18 میلی متر هم قفل زوم دارد تا تحت وزن خود عمل زوم انجام نشود. همچنین کمینه ی فاصله ی فوکوس آن نیز به میزان بسیار خوبی کاهش یافته و به 39 سانتیمتر رسیده است. لنز دوم، لنز 40mm f/2.8 STM Pancake می باشد که مقام کوچکترین لنز کانن را به خود اختصاص می دهد. قطر آن نصف لنز 50mm f/1.8 II می باشد.
در کل همانطور که گفتیم، بر خلاف شباهت های ظاهری 650D به 600D، تغییرات نسبتا زیادی در آن رخ داده است. البته این تغییرات را بیشتر می توانیم مناسب کسانی که قصد دارند با DSLR خود به فیلم برداری بپردازند و همچنین کاربران آماتورتر بدانیم. تصور نمی کنیم که حتی با وجود پردازشگر DIGIC 5 تغییرات زیادی در کیفیت عکس های این دوربین نسبت به مدل پیشین رخ داده باشد. عمده ی پیشرفت ها را می توانیم در به کار گیری سنسور تصویر هیبریدی، نمایشگر لمسی و سیستم جدید شاتر بدانیم. در آخر نیز باید بگوییم اکنون که کانن به فن آوری فوکوس سریع و دقیق با استفاده از سنسور تصویر دست یافته و همچنین لنزهای STM را نیز ابداع کرده است، به نظر می رسد که در آینده ای نه چندان دور شاهد نخستین دوربین بدون آینه-با لنز قابل تعویض نیز از آن باشیم. حتما در آینده منتظر به روز رسانی این نقد و بررسی باشید.
به روز رسانی: در تست هایی که انجام دادیم متوجه پیشرفت چشمگیر کیفیت تصاویر این دوربین نسبت به مدل 600D شدیم. این موضوع را می توان هم از نظر میزان کمتر نویز و هم گستره ی بیشتر دینامیکی مد نظر قرار داد. این در حالیست که 600D واقعا پیشرفت خیلی زیادی از این نظر نسبت به 550D نداشت. 650D حقیقتا تا به این تاریخ بهترین دوربین DSLR سطح مبتدی است که دیده ایم به طوری که از همین دو نظر عملکرد آن از نیکون D3200 هم بهتر می باشد. به احتمال زیاد این افزایش کیفیت تصاویر به دلیل بهره گیری از پردازشگر DIGIC 5 بوده است. سرعت فوکوس خودکار آن نیز چه در مود Live view و هنگام فیلم برداری و چه غیر از آن فوق العاده و مثال زدنی است. سرعت عکاسی پیاپی آن نیز ما را به شگفتی وا داشت چرا که پیش از این چنین سرعت بالایی را از دوربینی در این کلاس سراغ نداشتیم. همچنین صدای شاتر هم در این دوربین تغییر کرده و دیگر شبیه به دیگر دوربین های سطح Rebel نیست. صدایی که 650D تولید می کند یک صدای خفه است، بیشتر شبیه به DSLR های نیکون و DSLR های سطح بالاتر خود کانن.